Dag 7: Normandie - Thuis

Van La Feuillie naar Schoten.
Het zijn schitterende dagen geweest. Prachtig mooi weder. Geen wolkje aan de hemel te bespeuren. Rustige omgeving zonder drukke plaatsen. Enkel de bekende publiekstrekkers zoals Etretat, Honfleur en Deauville kenden een overrompeling. Deze plaatsen hebben we dan maar zo gelaten. De terugreis ging vlot, via de Autoroute de Normandië, Autoroute des Estuaires, en de Pont de Normandië nabij Le Havre. Verder via Amiens en Lille over Gent tot in Schoten.

Pont de Normandië, brug over de Seine nabij La Havre.

De brug draagt de bijnaam 'L'Harpe de l'Estuaire' (harp van de riviermonding). De brug was van 1995 tot 1999 de langste kabelbrug ter wereld. Tol:5,5 €.  De brugpilaren zijn 215 m hoog en steken 60 m in de bodem. Het schijnt dat men te voet ook over de brug kunt wandelen. Gratis! Dat zal voor de volgende keer zijn.

Pont de Normandië: 2141 m lang en uit 1995.

De 631 km werden vlot afgelegd zonder vertragingen of files.

Route van Normandië naar huis: 631 km.

Pont de Normandië.

Dag 6: 'Pointe du Hoc', Utah Beach en Sainte Mère Eglise.

Naar Point du Hoc en Utah Beach.

De vorige dagen hebben we 4 landingsplaatsen bezocht, v.r.n.l.: Sword (Britten), Juno (Canadezen), Gold (Britten) en Omaha Beach (Amerikanen). Er zijn nog 2 zeer strategische plaatsen over, nl. Pointe du Hoc en Utah Beach. Deze laatste ligt in het departement Manche. Als eerste punt staat het bezoek aan 'Pointe du Hoc' op ons programma. Als laatste mag ook het dorpje Sainte-Mère-Eglise niet ontbreken.

Pointe du Hoc

Pointe du Hoc

Pointe du Hoc

Pointe du Hoc is een locatie op een klif die zich op een rots bevindt tussen Omaha en Utah Beach bij Cricqueville-en-Bessin. Aan de voet ervan bevindt zich een smal keienstrand van een tiental meter breed, waarna Pointe du Hoc 30 meter boven de zee uitsteekt.

Pointe du Hoc.

La pointe du Hoc

La Pointe du Hoc was een versterkt gebied waarop de Duitsers zich hadden verschanst en die ze als een van hun uitvalsbasissen gebruikten. Met zware en grote kanonnen beschoten ze de Amerikanen.

Diepe kraters ontstaan door ontplofte bommen.

De dag voor D-Day was Pointe du Hoc al erg beschadigd geraakt door aanvallen van de Amerikaanse marine. Maar het was van groot belang voor de Amerikanen om de strategische plek helemaal in te nemen. De soldaten moesten de 30 meter hoge steile klif beklimmen. Met behulp van touwladders en met mortieren omhoog geschoten enterhaken met touwen slaagden de mannen erin tegen de kliffen op te klimmen, de Duitsers uit te schakelen en een strategische positie in te nemen. 

Kanonnen om de geallieerden te beschieten.

Men ontdekte echter dat de kanonnen uit de bunkers weggehaald waren en 7 km landinwaarts verplaatst waren. Er zijn nog een aantal diepe kraters die door ontplofte bommen ontstaan zijn. De lastigste periode kwam na de aanval op de klif. De groep bleef twee dagen geïsoleerd en moest verschillende Duitse tegenaanvallen afslaan om de positie onder controle te houden. In de ochtend van 7 juni bedroeg het aantal inzetbare manschappen 90 tot 100 man waarvan velen lichtgewond waren. Opgesloten tussen de bunkerresten hadden ze geen voedsel meer en zaten ze krap in hun munitie. Later die dag arriveerden uiteindelijk enkele versterkingen en konden de Duitsers definitief worden teruggedrongen.

Utah Beach - Amerikaanse sector.

Utah Beach was de codenaam van de meest westelijke van de stranden die waren uitgekozen om te gebruiken tijdens de landing in Normandië. Utah Beach is gelegen aan de oostkust van het schiereiland Cotentin in het department Manche. Het strand was toegewezen aan de Amerikaanse 4e Infanteriedivisie onder leiding van brigadegeneraal Theodore Roosevelt jr., de zoon van de oud-president Theodore Roosevelt.

Beelden van Amerikaanse troepen bij de landing op Utah Beach.

Op het strand van Utah Beach.

Op Utah Beach.

Higgins LCVP.

Higgins Boat de LCVP.

Bij de landing werden deze Landing Craft Verhicle Personel vaartuigen gebruikt, gemaakt door Higgins Industries in New Orleans. Hiermede konden er 36 militairen, 4 bemanningsleden, twee machinegeweren aan een snelheid van 12 knopen vervoerd worden. 1.089 van deze LCVP werden tijdens de landing gebruikt. 

Op het einde van D-Day waren op Utah Beach ongeveer 20.000 manschappen en 1.700 voertuigen geland met ongeveer 700 doden en gewonden aan geallieerde zijde. Utah Beach was het strand met de minste verliezen. Op het andere Amerikaanse landingsstrand, Omaha Beach, waren de verliezen dramatisch. Van de eerste landingsgolf werd 50% uitgeschakeld.

Op Utah Beach is er nog een museum waarin het verhaal verteld wordt, van de gebeurtenissen en met een Amerikaanse bommenwerper B-26 tentoongesteld in een hangar. We zijn eigenlijk een beetje verzadigd door de vele museums en historische belevingen. Iets verder is er nog een locatie waar herinneringen aan de Franse deelname nog te bekijken zijn.

Uitzicht op het strand van Utah Beach waar het drama zich voltrok.

Het is een fijn zandstrand, en er staan enkele pantservoertuigen die door de Fransen gebruikt werden tijdens de invasie.

Sainte-Mère-Eglise

Dit dorpje is wereldberoemd geworden vanwege de Amerikaanse paratrooper John Steele. Tijdens de invasie bleef hij met zijn parachute aan de kerktoren van Sainte-Mère-Eglise bleef hangen. Zeer vroeg in de ochtend werden de paratroopers foutief gedropt boven het dorpje. Ze waren een gemakkelijk doelwit, het was volle maan. John Steele deed alsof hij dood was en hing twee uur bewegingloos aan de kerktoren maar werd opgemerkt door een Duitse soldaat. Deze schoot hem in de voet, maar John Steele overleefde het incident. Vandaag hangt er ter gedachtenis een pop van een parachutist aan de klokkentoren.

Pop aan de kerktoren waar John Steele terecht kwam.

Kerk waar de pop nog steeds hangt aan de toren.

Saint-Mère-Eglise staat bekend als het eerste stadje dat door de geallieerden werd bevrijd. Pop hangt nog aan de toren.

Barfleur: pittoresk vissersdorp..

Na al de voorbije oorlogsherinneringen, tijd om even iets anders te bezoeken. In het noorden van de Manche ligt er Barfleur. Dit stadje is opgenomen in de lijst van 'Les plux beaux villages de France'.  We zijn eens gaan verifiëren of dit terecht is. Het is een havenstadje uit de middeleeuwen. Op de toeristische documentatie ziet het er een gezellig en leuk havenstadje uit. Maar toen we daar toekwamen was het er maar een slijkboel waarop de bootjes in vastlagen. 

Bootjes liggen vast in het slijk.

Het is eb en dus laag water. Op deze plaats is er een groot getijdeverschil. Het verschil tussen eb en vloed is vrij groot. Bij laag water loopt het huidige haventje bijna helemaal leeg zodat de bootjes droogvallen. Op een terras nog even genieten van het uitzicht vooraleer naar onze logiesplaats te rijden.

Logies te La Feullie.

We hebben een kamer gereserveerd in de chambre d'hôte: Le Tertre. We krijgen een ruime kamer + ruime badkamer (Hortensia kamer) op het gelijkvloers. Er zijn 5 kamers voor gasten. 

Chambre d'hôtes Le Tertre te Le Feuillie.

Chambre d'hôtes te La Feuillie in het departement La Manche.

De table d'hôtes was volledig coronaproof georganiseerd. Ruime afstand tussen de stoelen. Een zeer uitgebreide smakelijke maaltijd. Dit is een plaats waar we hopelijk terug kunnen komen.

Table d'hôtes, met voldoende afstand tussen de 10 gasten.

Bij het avondeten in de chambre d'hôtes Le Tertre te La Feuillie

La Feuillie in de Cotentin, department La Manche, één van de departementen in de regio Normandië. De Cotentin is het schiereiland dat het departement La Manche uitmaakt.

Dag 5: Pegasus Bridge - Landingsplaatsen Sword Beach en Omaha Beach.

Villers-sur-Mer.

Het programma vandaag voorziet enkele strategische plaatsen tijdens de landing op Normandië. Vooreerst naar de Pegasus bridge, de Britse landing op Sword Beach en de Amerikaanse landing op Omaha Beach. Maar onze rit vandaag begint met even naar het strand van Villers-sur-Mer te gaan. Het is een prachtige dag met schitterend weder. Niemand te bespeuren op het grote fijne zandstrand.

Aan de promenade te Villers-sur-Mer.

Aan de promenade te Villers-sur-Mer.

Pegasus bridge te Ranville.

Na nog even langs de promenade aan het strand van Villes-sur-Mer gewandeld te hebben, verder naar het westen, richting Ouistreham. Daar zijn enkele strategische locaties tijdens de invasie gelegen. Een zeer belangrijke plaats is de Pegasus brug. Dit was een strategische plek tijdens de oorlog. De geallieerden namen de Pegasusbrug (toen noemde deze nog Bénouville brug) in tijdens de nacht van 5 op 6 juni zodat de troepen die op de stranden aankwamen zich verder naar het binnenland konden begeven. 

Pegasus Bridge.

De blikvanger is de originele Pegasus Bridge die een heel belangrijke rol speelde in het welslagen van Operation Overlord tijdens de landing. De Pegasus was een van de twee bruggen langs waar de geallieerden het kanaal tussen Caen en de zee konden oversteken. Het was dus cruciaal om deze brug heelhuids te veroveren. Hier werden ook opnames gemaakt van de D-Day film "The Longest Day".

Binnenzicht in een 'glider', een type Horsa zweefvliegtuig.

318 van deze gliders werden gebruikt tijdens de landing in Normandië. Maximum 30 personen met hun uitrusting konden er in plaats nemen.

Binnenzicht in een 'glider', een type Horsa zweefvliegtuig.

De brug verkreeg de naam Pegasus, omdat de Britse luchtlandingstroepen het vliegende paard Pegasus als schouderembleem hadden.

Pegasus bridge.

Ham and Jam.

Dit waren de code woorden die gebruikt werd door de manschappen van majoor Howard om aan te geven dat de 2 bruggen over het kanaal veroverd waren.

Gerestaureerde 'Pegasus' brug.

Een replica van een 'glider', een Horsa zweefvliegtuig.

Een Airspeed Horsa was een zweefvliegtuig dat in de Tweede Wereldoorlog diverse keren grootschalig bij geallieerde luchtlandingsoperaties werd gebruikt. De Britten maakten er gebruik van bij de verovering van de brug bij Bénouville. 

Op het terrein van het museum staan er nog gerestaureerde tanks.

Tank en een 5,5 inch gun..

De 5,5 inch gun kon over 16 km een lading van 32 kg schieten; De nauwkeurigheid ervan was 2 meter van het doelwit, en met een snelheid van 2 ladingen per minuut. Het was het standaard geschut van het Britse leger in 1944. 

Bénouville.

te Bénouville ligt er een brug over het kanaal van Caen nabij Ouistreham. De brug was een van de belangrijke in te nemen doelen door de Britse 6e luchtlandingsdivisie tijdens een operatie voorafgaand aan de landingen in Normandië.

Bénouville, plaats waar de Pegasusbridge lag.

Nieuwe versie van de oorspronkelijke brug, nu Pegasus genoemd.

In 1994 is de originele brug in zijn geheel vervangen door een moderne brug. Deze brug heeft het uiterlijk en werkt volgens hetzelfde principe als de oude oorspronkelijke brug.

Sword Beach.

De rit gaat verder naar Sword Beach. Dit is de landingsplaats van de Britse troepen. Het is van de 5 landingsplaatsen degene het meest oostelijk gelegen is. Sword beach was de codenaam voor een van de vijf landingszones op de kust van Normandië waarop op 6 juni 1944 (D-day) de geallieerden landden.

Ouistreham is een bekende naam in het verhaal van D-Day, maar we rijden naar het nabijgelegen strand gelegen te Colleville-sur-Orne. Niet zoeken op de kaart. De naam is gewijzigd in Colleville-Montgomery als herinnering aan Maarschalk Montgomery die de leiding had van de landing van de geallieerde troepen te Collevile.

SWORD Beach te Colleville-Montgomery.

De soldaten die op SWORD Beach landden hadden de opdracht om de bruggen van de plaatsen Ranville en Bénouville in te nemen, samen met de parachutisten van de 6de Airborne divisie. Hier landden ook de 4de Frans-Britse Commandobrigade onder de leiding van commandant Kieffer. 177 jonge Franse militairen maakte deel uit van deze Frans-Britse operatie.

Het strand te Colleville-Montgomery, landingsplaats van de Britten: SWORD Beach

Het strand te Colleville-Montgomery, landingsplaats van de Britten: SWORD Beach

Het strand te Colleville-Montgomery, landingsplaats van de Britten: SWORD Beach.

Het strand te Colleville-Montgomery, landingsplaats van de Britten: SWORD Beach

Bill Millin

Bill Millin, beter bekend als Piper Bill, was de persoonlijke doedelzakspeler van Simon Fraser, 15de Lord Loval, commandant van de 1ste Special Brigade op D-Day. 

Standbeeld van doedelzakspeler Bill Millin op Sword Beach..

Bill Millin is het meest bekend geworden als een van de weinige doedelzakspelers die ook daadwerkelijk speelde tijdens de slag in de Tweede Wereldoorlog. Het Britse leger verordonneerde echter dat de doedelzak alleen bespeeld mocht worden in de achterhoede. Lord Lovat negeerde deze orders en gaf Millin opdracht te spelen tijdens de landing. De Duitsers keken vol verbazing, verbijsterd en ongeloof toe

Standbeeld van Bill Millin, de doedelzakspeler tijdens de landing te Colleville op Sword Beach.

Omaha Beach

In de voormiddag vandaag hebben we de Britse landingsplaats op Sword Beach bezocht. Gisteren Gold Beach (Amerikaanse landing) en Juno Beach (Canadese landing). Nu hebben we het bekendste strand van alle landingsplaatsen op ons programma: Omaha Beach. 

Omaha Beach

Omaha Beach

Hier zijn de Amerikaanse troepen aan land gegaan. Zo'n 43.250 Amerikaanse troepen van de 29e en de 1e infanteriedivisie kwamen aan op dit strand. Er werden hier grote verliezen geleden omdat dit strand het zwaarst verdedigde was van de vijf landingsstranden. Omaha Beach kreeg daardoor al snel de bijnaam Bloody Omaha. 

Omaha Beach - Amerikaanse sector.

Omaha Beach nabij Colleville sur Mer.

Omaha Beach nabij Colleville sur Mer.

Omaha Beach nabij Colleville sur Mer.

Omaha Beach nabij Colleville sur Mer.

Amerikaanse begraafplaats

In het plaatsje Colleville-sur-Mer, vlakbij Omaha Beach is de grootste Amerikaanse begraafplaats van de regio. De 'Normandy American Cemetery' beslaat een gebied van maar liefst 70 hectare en kijkt uit op het beruchte strand. Op deze plek liggen 9386 Amerikanen begraven die tijdens de invasie op D-Day of in de daaropvolgende dagen sneuvelden. 307 van hen konden niet geïdentificeerd worden.

Er is ook nog een herdenkingsmonument voor de 1557 soldaten die vermist zijn en wiens lichaam nooit gevonden of geïdentificeerd werden. De duizend graven worden gesierd door een wit kruis en op de graven van Joodse soldaten werden witte davidsterren aangebracht. De graven werden in rechte lijnen naast elkaar gelegd.

Amerikaanse begraafplaats.

Logies in chambre d'hôtes te Gefosse Fontenay

Half dol geslagen door al deze oorlogstaferelen, is het tijd geworden om even in westelijke richting te rijden naar onze gereserveerde chambre d' hôtes te Gefosse Fontanay in Le Manoir de la Rivière. Het is een groot gebouw waarin we vele trappen naar boven moeten onze kamer krijgen. Ze voorzien geen table d'hôtes. 

Le Manoir de la Rivière te Gefosse Fontenay.

We rijden dan naar Grandcamp-Maisy om in het restaurant La Belle Marinière een schitterende tong te bestellen en ook nog op te eten.

'Sol' als avonddiner.